ولسوالی های بامیان

وُلُسوالی بامیان یکی از ولسوالی‌های ولایت بامیان افغانستان است.

بامیان از مناطق کهن و تاریخی است و به قلب هزارستان معروف می‌باشد. آثار تاریخی آن در جهان مشهور می‌باشد از جمله دو بت بزرگ بودا که به دست رژیم طالبان تخریب گردید. مردم اکثر آن هزاره و مرکز ولایت شهر بامیان می‌باشد. آب و هوای سردی دارد و در کنار رشته‌کوه‌های کوه بابا قرار دارد

وُلُسوالی پَنجاب یکی از ولسوالی‌های ولایت بامیان افغانستان است. پنجاب به این دلیل پنجاب می گویند که پنج رودخانه از پنج دره به این منطقه سرازیر می شوند و یک رودخانه را تشکیل می دهند. پنجاب مرکز منطقه دایزنگی قدیم است، اما بر اساس تقسیمات اداری سال 1343 جزئی از ولایت بامیان شد. مرکز این ولسوالی هم پنجاب نام دارد. شاهراههای کابل-هرات از طریق هزاره جات و بلخ-قندهار از طریق بامیان و دایکندی از پنجاب عبور می کنند.

ولسوالی ورس در منتهی الیه جنوب غربی شهر بامیان قرار دارد و آب و هوای آن سرد و خشک است و دارای جمعیتی بالغ بر 180 هزار نفر می باشد بیشتر ساکنان این ولسوالی هزاره شیعه دوازده امامی هستندو به پیشه زراعت اشتغال دارند زراعت در این منطقه یک فصل است و فصل کار و تلاش زارعان شش ماه اول سال است. ورس دارای دهکده‌های متعدد است در مجموع ورس از چهار منطقه تشکیل شده‌است که عبارت است از منطقه ایسپی غو(سفید غو)، سرخجوی، چجین و تخت و سراب. که هر یک از این مناطق دارای قریه جات متعددی است به عنوان مثال منطقه ایسپی غو از قریه جات: کنگ، دوو، جیجان علیاو سفلی، سر پل، استراب، نسپتان، نیقول، وار زاغ، پایین آب، قولک، کبتگ، ایگ، کسک، دیوان، جرگ، سر سنگ، وارزنگ، پچندور، لیگان، توسور، وازدرغان، لوره، کته خاک، للج، رزگ، پتابقول، کندوگ، سیاه قول و...هستند ایسپی غو(اسیپی=سفید/غو=سنگ) را از آن جهت ایسپی غو گفته‌اند که اغلب سنگهای کوهستانهای این منطقه سفید رنگ میباشد.

تخت ورس، ایسپی غو، سیا قول{شیوقل}، کنگ، یگ، رزگ، [قول مسعود]، تنگ زردگ، سنب الاق، قوناق، جوقول، سرو)که یکی از مناطق یا منطقه بسیار زیبای ورس ااست که در قیه های متعددی مثل:تنور،باریکی،خاک سیدقولی،رشک ،نهورک، سفید نهور،نیک، میاندیک،قول پیری،اسپسنگ،قول محمد،بدقولک،شگتگ،قاف جوی،لدو،بید قول،پشه کل،آچه مزار "که زیارت بسیار بزرگ به اسم سید محمدآغا در آن جا وجود داردکه در ایام سال ده ها هزار زائرین آ به زیارت آن می آید"،بونه غول قلعه شینیه،جویکاکه،آبقول و سیا قولک از مناطق معروف سراب است )، کوسه، بریکی، لیگان، تینل، قفقول، پتابجوی و تگابغار از مناطق معروف ورس است.

دریایی که از پنجاب به این ولسوالی می‌آید در منطقه دوآّب بین رزگ و ایگ به آب ایسپی غو می‌پیوندد ودر ادامه در نزدیکی قریه دیوان به دریای هلمند که از ولسوالی بهسود ولایت میدان جریان دارد می‌پیوندد و مسیر خود را طی می‌نماید. مردم ورس هزاره و شیعه هستند و به زبان فارسی دری گویش هزارگی تکلم می‌کنند. زرد الو های سرسنگ بسیار معروف است

ولسوالی یکاولنگ در اصل یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین نواحی تاریخی و ولسوالی‌های ولایت بامیان می‌باشد با توجه به تاریخ و یافته‌های تاریخی موجود می توان این منطقه و در کل ولایت بامیان را از کهنترین مراکز تمدنی بشریت دانست

این ولسوالی آب و هوای بسیار سرد و کوهستانی دارد.

این ولسوالی بعد از ولسوالی بامیان که مرکز ولایت بامیان می‌باشد پر جمعیت‌ترین ولسوالی ولایت بامیان می‌باشد.

قومیت هزاره قدیمی‌ترین مردمان ساکن این ولسوالی هستند.

در یکاولنگ دریاچه‌ای طبیعی وجود دارد که به بند امیر (منظور امام اول شیعیان است) که یکی از جاذبه‌های معروف گردشگری در افغانستان می‌باشد. این منطقه اولین پارک ملی افغانستان می‌باشد.

ولسوالی سیغان یکی از ولسوالی های بامیان می باشد و تا هنوز کدام اطلاعی در دسترس بنده نیست.

وُلُسوالی کَهمَرد یکی از ولسوالی‌های ولایت بامیان افغانستان است. این ولسوالی از سوی خاور با کوه‌های تاله‌برفک ولسوالی بغلان، از سوی باختر با ولسوالی یکاولنگ استان بامیان، از سوی شمال با ولسوالی روی دوآب ولایت سمنگان و از سوی حنوب با ولسوالی سیغان بامیان هم‌مرز است.

آب منطقه کهمرد از درهٔ آجر سرچشمه می‌گیرد و در محل روستای دوآب میخ زرین، به رودخانه بامیان پیوسته و سپس مسیر دره را به سوی تاله‌برفک می‌پیماید سرانجام با رود اندراب یکی شده و به رودخانه آمو می‌ریزد. از روستاهای مهم آن می‌توان به آجر، بنق، روی سنگ، دودَری، پایان باغ، مَدَر، دُرو، دوشاخ، باجگاه، انداب، دشت سفید، کِلیچ، دوآب میخ زرین،

ولسوالی شیبر یکی از ولسوالی های ولایت بامیان می باشد و تا هنوز کدام اطلاعی معتبری راجع به آن در دسترس ندارم.